(Επικήδειος που εκφωνήθηκε, κατ’ εντολή του Διοικητικού Συμβουλίου του Τριφυλλείου Ιδρύματος, από τον Αντιπρόεδρό του Γαβρίλη Ν. Νικηφοράκη, κατά την κηδεία του Ιατρού και επί σειράν ετών μέλους του Δ.Σ. του Ιδρύματος αείμνηστου Σπύρου Εμμ. Τζάννε).
Αγαπημένε μας Σπύρο,
Το Διοικητικό Συμβούλιο του Τριφυλλείου Ιδρύματος, του οποίου επί μακράν σειράν ετών υπήρξες επίλεκτο μέλος, σεβόμενο και τιμώντας τη μνήμη σου, σού απευθύνει, δι’ εμού λίγα λόγια αποχαιρετισμού.
Το 1990, ενώ βρισκόσουν στο απόγειο της επιστημονικής και επαγγελματικής σου δραστηριότητας και ο χρόνος σου ήταν πολύ περιορισμένος και πολύτιμος, επιστρατεύτηκες, και αποδέχτηκες πρόθυμα, να υπηρετήσεις αυτόν τον κορυφαίο κοινωφελή θεσμό του Νησιού μας. Η επί δεκαοκτώ ολόκληρα χρόνια συμμετοχή σου στο Διοικητικό Συμβούλιο του Ιδρύματός μας υπήρξε εξαιρετικά γόνιμη και πολλαπλώς επωφελής γι’ αυτό. Στις συνεδριάσεις του διακρινόσουν για τη μετριοπάθειά σου, την παρρησία της γνώμης σου, τη νηφάλια, διεισδυτική και φιλοσοφημένη σκέψη σου, την αναλυτική και πλήρη επιχειρηματολογία σου, το χιούμορ σου, πρωτίστως όμως για την ανθρωπιά, την εντιμότητα και το ήθος σου.
Η περίοδος της θητείας σου συνέπεσε με την εποχή της ευμάρειας του Ιδρύματος, αλλά και με την περίοδο κατά την οποίαν ελήφθησαν κρίσιμες και καθοριστικές αποφάσεις για το μέλλον του. Πάντοτε ήσουν παρών. Πάντα με αγωνία για το μέλλον του Ιδρύματος και κατ’ επέκταση για το καλό του νησιού μας. Πάντα με ιδέες για την περαιτέρω επέκταση της προσφοράς του στην κυθηραϊκή κοινωνία. Όλοι σε θυμόμαστε να οραματίζεσαι για την αξιοποίηση του παλαιού κτιρίου του νοσοκομείου Κυθήρων, ή να πρωτοστατείς στην προσπάθεια για την επέκταση των υπηρεσιών του γηροκομείου μας σ’ ένα είδος κατ’ οίκον φροντίδας εκείνων των ηλικιωμένων συμπατριωτών μας, οι οποίοι με κάποια βοήθεια μπορούσαν ακόμη να παραμείνουν στα σπίτια τους, προσπάθεια η οποία, δυστυχώς, λόγω της οικονομικής κρίσεως και της συνεπεία αυτής δραματικής μείωσης των διαθεσίμων του Ιδρύματος, δεν κατέστη δυνατόν να ολοκληρωθεί.
Όντας ολοκληρωμένος και αυτόφωτος επιστήμων και άνθρωπος δεν ήσουν προσδεδεμένος με τις καρέκλες. Γι’ αυτό και το 2010 αποφάσισες, παραδειγματίζοντας όλους μας, να μη θέσεις ξανά υποψηφιότητα, αποβλέποντας στην ανανέωση των μελών του Διοικητικού μας Συμβουλίου. Συνέχισες, όμως, να ενδιαφέρεσαι για τις δραστηριότητες του Ιδρύματος και να εισφέρεις τις ιδέες σου, ή να εκφράζεις τις απόψεις σου. Όπως σε όλη σου την επιστημονική σταδιοδρομία άλλωστε, παρείχες πάντοτε με προθυμία και αφιλοκερδώς την ιατρική σου βοήθεια σε όποιον συμπατριώτη μας την είχε ανάγκη.
Το κορυφαίο όμως παράδειγμα Σπύρο, μάς το επιφύλασσες με το τέλος σου. Απόλυτος γνώστης της καταστάσεως της υγείας σου, αντιμετώπισες το τέλος με μοναδική λεβεντιά, στωικότητα και αξιοπρέπεια. Σε θαυμάζουμε και σε μακαρίζουμε γι’ αυτό.
Υποκλινόμεθα, λοιπόν, προ της σωρού σου και σε διαβεβαιώνουμε ότι η μνήμη σου θα παραμείνει ολοζώντανη, όχι μόνο μεταξύ των μελών του Διοικητικού Συμβουλίου του Ιδρύματός μας, αλλά και στην κυθηραϊκή κοινωνία γενικότερα.